Baamonde > Miraz > Sobrado dos Monxes

Gisteravond met Eamon, Paul, Annetta, Mia en Guus goed gegeten in de enige bar van Miraz. Leuk pelgrimsgezelschap: Eamon de Engelse hospitalero, Paul uit Brisbane Australië met wie ik gistermiddag samen kwam te lopen achter een kudde koeien aan en daarna verder met hem opliep, Anetta uit Tjechië en Mia en Guus op de fiets gekomen uit Reusel bij Eindhoven.
Eamon nodigde ons uit om na het eten bij de brandende houtkachel van de herberg nog een flesje wijn open te trekken (dat flesje werden er twee). Zoals je zult begrijpen kwam ik er gisteravond niet aan toe een tekstje te tikken van de wandeldag van gisteren van Baamonde naar Miraz. Kan daarover zeggen dat het weer een mooie dag is geweest. Voor het grootste deel ben ik door bossen en over veldwegen getrokken. Kom daarbij steeds beter in m’n ritme, en de uithijgmomenten op de heuvels zijn er nauwelijks nog.

Vandaag samen met Paul opgelopen naar Sobrado dos Monxes. We overnachten in de herberg van het Monasterio de Santa Maria de Sobrado, hier in het dorp Sobrado.

(Net kwam de mooie, jonge Russische receptioniste van het klooster, die wat ik al zag een team vormt met de ontvangstpater, mij vertellen dat de keuken waar ik zat te tikken zou worden gesloten. Ik heb me daarom verplaatst naar een makkelijk zittend bankje in het sfeervol verlichte claustrum, de binnentuin met ommegang van het klooster.
Ik kijk even op van m’n schermpje en tot mijn verrassing en verbazing komt Marlène de lerares Spaans enigszins strompelend langslopen. Hé jij hier ook! Ze vertelt dat ze eergisteren meer dan 40 km gelopen heeft en het nu bezuurt met blaren op bijna al haar tenen. Ze loopt morgen niet of maar 10 km. En vertelt ze: met de weekendtas is het toch goed gekomen: Correos heeft correct afgeleverd.)

Het tussenhaakjes-verhaal is onverwacht langer geworden.
Waar ben ik gebleven? Bij de brandende houtkachel van de herberg in Miraz en het flesje wijn dat twee flesjes werden....ok.   'Maar vergeten jullie morgenochtend het donativo-kistje niet', riep James de andere hospitalero wijselijk. Tegen middernacht zijn we voor het slapengaan met z’n allen de tuin ingelopen om naar de bijna volle maan en de sterrenhemel te kijken en vooral om even stil te zijn met de stilte. De stilte is hier op het platteland diepe stilte. Ongewoon stil voor mij, stilte die peilloos verder dan het oor reikt.
Paul vertelde dat het donkere gedeelte van de maan in zijn Australië aan de andere kant zit. Waarmee hij wilde zeggen dat een bewoner van het noordelijk halfrond zich kan vergissen en het eerste kwartier van de maan als laatste ziet en het laatste als eerste. Nooit bij stilgestaan.

Ben nu zoals gezegd in het Monasterio de Santa Maria de Sobrado. Vanmorgen na het afscheid van Eamon en James was het bij vertrek uit Miraz nevelig en fris. In de loop van de morgen brak de zon door. Deze dag was het alweer een 100% wandeldag. En wat een stilte als ik erbij stilsta. Stilaan wordt het stilstaan.