Crozant > La Souterraine > Marsac > Châtelus-le-Marcheix

23 augustus 2015 - Châtelus-le-Marcheix, Frankrijk


Dag 50 vrijdag 21 aug. Crozant - La Chapelle Baloue - Saint-Agnant-de-Versillat - La Souterraine, 24 km +
Dag 51 zaterdag 22 aug. La Souterraine - Saint-Priest-la-Feuille - Chamborand - Bénévent-l'Abbaye - Marsac, 26 km.
Dag 52 Zondag 23 aug. Marsac - Arrenes - Saint-Goussaud - Châtelus-le-Marcheix, 15 km.

Eergisteren, vrijdag, merkte ik na de brug over het stuwmeer  en een half uur bergopwaarts lopen vanuit Crozant, dat ik op de weg terug naar Gargilesse 'zat'. Op het eerste kruispunt kon ik geen sticker met de Compostelle-pijl vinden, wel een wit-rode gr-markering. Dat zette me nog zonder koffie niet gerust aan het denken. De gps er bij gepakt en ik zag tot m'n schrik dat ik vanuit Crozant niet naar de overkant van het Lac d'Eguzon had moeten lopen. Hoe is deze vergissing nou te verklaren? Naar Crozant toe is er een korte gemarkeerde pelgrimsroute aan een kant van het Lac d'Eguzon en een recreatieve langere gr-route aan de andere kant. Deze langere grande-randonnee-route is in tegenstelling tot de pelgrimsroute in twee richtingen gemarkeerd en hierdoor ben ik op het verkeerde been gezet. Bovendien had ik beide routes in de gps staan en dezelfde kleur rood gegeven. Dat is steeds goed gegaan, nu dus niet. Heel gemakkelijk had ik dat kunnen ondervangen door de pelgrimsroute op het gps-schermpje een andere kleur te geven. Drie klikjes in het scherm en voilà je voorziet de route van de gewenste kleur. Ik heb nu de hele pelgrimsroute van rood naar blauw veranderd. Zo kan ik geen tweede keer een blauwtje lopen op rood. Ben ik nog te volgen? Dat hoeft in het bovenstaande verhaal ook niet, maar blijf het leuk vinden dat jullie me op de voet volgen ook al gaat het met mij soms de verkeerde kant op. Of zo je wilt: een misstap hoort erbij in het leven dus ook in het pelgrimsleven.
Een korte doorsteek naar de juiste weg naar La Souterraine kon ik niet maken. Ik moest weer terug via de brug over het stuwmeer naar Crozant. Eenmaal terug ben ik eerst maar rustig koffie gaan drinken. Even bijkomen van deze faux-pas. Tja, soms kan het lang duren het gevoel te hebben de juiste levensweg ingeslagen te zijn. Op deze weg van de pelgrim kostte me dit slechts anderhalf uur. Een paar uur later, om kwart over twaalf zat ik aan een niet geplande uitgebreide lunch in de gezellige tuin van de Schotse Elaine in La Chapelle Baloue, een betere plek om te lunchen is nauwelijks denkbaar. Op enig moment heeft toch weer elk nadeel z'n voordeel.
Om half twee moesten er op het heetst van de dag nog wel 20 km onder de voeten door.
Het werd toch wel afzien. Sinds m'n terugkomst stijgt de temperatuur alleen maar weer en heb ik in de weken in Frankrijk ook nog maar vijf minuten in de regen gelopen.
Enkele kilometers voorbij St. Germain-Beaupré, lopend in de blakerende zon, zag ik in de verte een geel voorwerp aan een boom hangen. Dichterbij gekomen, zag ik dat het een kistje was met daarop een Jacobsschelp geschilderd. Het kistje had een scharnierend klepje. Nieuwsgierig opende ik het klepje en zag een plastic zakje met twee schriftjes. Ik heb een half uur op een bankje bij de boom in de schaduw al die op schrift gestelde mooie, soms ontroerende woorden van voorbijkomende pelgrims zitten lezen. Even voetjes van de vloer merkte ik. Enfin, ik heb er wat foto's van gemaakt en op de blog gezet.
Gelukkig had ik tegen Claudine van de Accueil Pelerin in La Souterraine bij wie ik had gereserveerd gezegd dat het laat zou worden. Pas tegen zeven uur arriveerde ik bij haar huis. Een uur later zat ik met een Pastis aan tafel in haar tuin, met schoonzus Françoise, dochter Annelle en pelgrim Christian. Even later bracht Claudine een grote dampende ovenschotel met aardappelen en verse groentes uit eigen tuin. Wat een onthaal! Begin me als pelgrim zo langzamerhand een bevoorrecht mens te voelen. Ik ontvang zoveel hartelijkheid en gastvrijheid hier in Frankrijk.
Christian was zaterdagmorgen al vroeg weg, wilde de hitte grotendeels voor zijn. Zelf heb ik met Claudine en Françoise zitten ontbijten en vertrok pas om kwart over acht. Ik zou Christian weer terugzien op de markt in Benevent l'Abbaye.
Had gisteren niet de goeie benen. Was niet vooruit te branden. Rond het middaguur werd de windstille warmte me teveel en ben ik in de schaduw onder de bomen een siësta gaan doen. Diep in slaap gevallen. Had na de siësta wel gelijk een betere draai in het lijf.
In Benevent is er in het derde weekend van augustus, nu dus, de jaarlijkse schapenmarkt de zogenaamde Moutonnade. Een vermaak met kermis en brocante-markt. Maar het grootste vermaak schijnt de 'degustation des frivolités beneventines' te zijn. Hoorde van Christian die ik op de markt tegenkwam wat dat precies inhield. Het komt er op neer dat zowel op zaterdag als op zondag het hele dorp en omgeving samenkomt om zo ongeveer 100 kg gebraden schapentestikels te verorberen. Een volksvermaak van jewelste. Christian had ze, omdat hij het wilde proberen, ook gegeten. Op mijn vraag hoe ze smaakten kon hij geen duidelijk antwoord vinden. Met een grimas op zijn gezicht kwam het er op neer iets tussen kauwgum en spons in. Ben maar snel doorgelopen naar de gite van Bernadette, 'Chez Bernie' in Marsac. 
Vanmorgen whatsappte m'n zwager Chris: goed initiatief om die ballentent achter je te laten: beter een goed karma dan testikelshoarma.
Vanmorgen regende het! Heerlijk, dacht ik, laat het flink doorregenen en afkoelen, neem ik vandaag een rustdag. Had bij Bernie voor € 20 een ruime kamer-en-suite en zou m'n dag met een e-book wel doorkomen. Om elf uur werd het droog en ik onrustig. Wilde toch de voorgenomen 15 km. naar  Chatelus-le-Marcheix lopen. Ben gegaan en kan terugkijken op weer een prachtige en nu eens frisse wandeling. In St. Goussaud bereikte ik het hoogste punt tot nu toe in Frankrijk, bijna 700 meter. Lijkt niet hoog, maar moest er wel een uur voor zweten op een ongemakkelijk bospad. Ik heb hier in Chatelus voor € 15 het volledig gemeubileerde huis van Sara tot m'n beschikking. Sara is Engelse en woont al zestien jaar in Frankrijk. Ze vertelde me dat ze is gaan samenwonen met haar Franse vriend vier km verderop en stelt haar huis nu ter beschikking aan pelgrims.
Pelgrim Christian, die hier ook onderdak vond, hoor ik niet, ligt al een uur op bed. Hij wil morgen voor de 30 km. naar St. Leonard-de-Noblat heel vroeg weg. Mij te vroeg. Bovendien regent het morgen tot een uur of negen. Hier in huis is eindelijk weer eens stabiele en bereikbare wifi om de blog bij te werken. Hoef ik niet 's nachts m'n bed uit om een verhaaltje te publiceren.

Foto’s

1 Reactie

  1. Femke:
    24 augustus 2015
    Het klinkt nog steeds heerlijk, die vrijheid. En een misstap, ach. Je komt er toch wel. Bij ons zijn de kindjes vandaag weer voor het eerst naar school. Ze hadden er best zin in! Hopelijk blijft dat ;-)