Flavignac > Saint-Pierre-de-Frugie > Thiviers

29 augustus 2015 - Thiviers, Frankrijk

Dag 56 donderdag 27 aug. Flavignac - Les Cars - Châlus - Firbeix - Saint-Pierre-de-Frugie, 25 km
Dag 57 vrijdag 28 aug. Saint-Pierre-de-Frugie - La Coquille - Thiviers, 24 km
Zaterdag 29 aug. rustdag Camping Le Repaire, Thiviers

'De ene dag is de andere niet', dat weten we allemaal. Waarschijnlijk zijn er in cadeauwinkels tegeltjes te vinden met deze fraaie tekst voor huishoudelijk gebruik. Gisteren werd ik me weer eens terdege bewust van deze tegeltjeswijsheid. 
Gisteren namelijk liep ik als een speer de 24 km naar Thiviers, de rugzak voelde ik niet en het leek wel of ik op gympies liep. Begon zelfs te fluiten en te zingen en had geen last van de vochtige, windstille, tropische warmte. Maar eergisteren naar Saint Pierre had ik weer zo'n dag: niet vooruit te branden, knikkende knieën en slappe benen. Bij iedere heuvel waar ik tegenop ging, moest ik tegen m'n gewoonte in wel even halt houden om uit te hijgen. Ik zag deze hele onderneming eigenlijk geestelijk en lichamelijk niet meer zitten, was er helemaal klaar mee. Een afkickdag van jewelste Maarten. En er komen zonder twijfel meer van dit soort onverwachte dagen uit de lucht vallen. Nee, verslavend kan ik deze tocht tot nu toe niet noemen. Alleen al elke nacht in een ander bed slapen is niet echt mijn ding. En er gaat trouwens naast de tegeltjeswijsheid ook een zeker Swiebertje-gehalte in deze tocht schuil; wil zeker over ruim twee maanden onder eigen naam terugkeren. En Robbert, we zijn van dezelfde generatie, heb jij Swieber op tv ooit bij Saartje over blaren horen klagen? Nee toch, nou ik heb ze tot mijn genoegen ook niet. Dat geeft me aan de andere kant ook wel weer vleugels.
Nu ik hier zo zit, en dit logje aan deze levensloop probeer toe te voegen, heb ik toch de idee gezien de ervaring van de afgelopen dagen en eerder, dat mijn pelgrimeren een vorm van toegepaste tegeltjeswijsheid is. Zoals gezegd, de ene dag is de andere niet. Toegepaste tegeltjeswijsheid, moet eigenlijk wel glimlachen om deze vondst. Zo zit ik ook eigenlijk wel in elkaar; het is meestal best wel leuk en aardig en relativerend in mijn hoofd. Tijdens het wandelen ook, er waaien veel losse gedachten voorbij. Soms blijft er iets haken, ik loop dan een gedachte wat te herkauwen, probeer er wat lichte structuur aan te geven maar het blijft een verwaaiend komen en gaan. En nu valt me ineens een nieuw tegeltje te binnen, ik zie hem al aan de muur hangen: 'de ene gedachte is de andere niet'.
Tja, zullen de diepere lagen in mezelf nog aan bod komen vraag ik me af. Geen idee eigenlijk. Laat ook maar, misschien valt de jackpot wel na deze pelgrimage. Of anders maar niet. Wel vermoed ik dat deze tocht sporen achterlaat, wat er ook gebeurt. Een spoor van voldoening zal er zeker zijn en een gevoel van dankbaarheid. 

Was eergisteren om voortgang te maken aanvankelijk van plan naar La Coquille te lopen, maar zoals gezegd m'n fysieke toestand liet de 30 km niet toe. Kwam terug op een eerder voorgenomen bestemming: Saint Pierre-de-Frugie, iets van de route af. Ik klopte zonder vooraf te bellen om te reserveren bij Sylviane aan. Had haar adres op een velletje papier aan de deur van de gite in Flavignac zien hangen. Ze woont in een leuk huis achter de kerk.  Zo onverwacht iemand over de vloer krijgen vond ze geen probleem. Ze is zelf tien jaar geleden vanuit Normandië waar ze toen woonde naar Compostelle gelopen. Ze heeft liever een pelgrim over de vloer die zomaar doodmoe binnenvalt dan een die een maandlang dag voor dag vooruit plant. Ze gaf me een hand en waardeerde me als echte pelgrim. Met een ratatouille van groente, rijst en tofu en een fles rosé werd het een mooie avond met een fenomenaal avondzicht op de heuvels vanuit haar woonkamer.

Ik heb hier op camping Le Repaire in het dal even buiten Thiviers een pelgrimshuisje en vlak hiernaast het zwembad tot mijn beschikking. Gisteravond besloten hier een rustdag te nemen en niet in Perigueux. Dat ik een dag langer wilde blijven was geen probleem. Vanmorgen om goed wakker te worden wat baantjes getrokken. Lekker water. Was benieuwd of er nog andere pelgrims zouden binnenvallen, zou wel zo gezellig zijn.
En jawel pelgrim Ludovic kwam en even later pelgrim Jos uit Vlaanderen op de fiets. Later op de avond met z'n drieën getafeld in het openluchtrestaurant van de camping.
Zag vanmiddag op een thermometer dat het 35 graden in de schaduw was. Morgenochtend heel vroeg op. Van Thiviers, la capitale du foie gras naar Sorges, la capitale du truffle.

Foto’s

5 Reacties

  1. Onno:
    29 augustus 2015
    Dag Bert,

    Ik weet wel zeker dat je wat overhoudt aan deze tocht. De wens voor Gaston aan de deur zou bij mij niet opkomen, de vrijheid en het gevoel van voldoening lijken mij een veel grotere 'prijs'.

    Dit deel van Frankrijk is echt schitterend, als ik je foto's zo bekijk. En nu de vakantietijd voorbij is, ben je helemaal flexibel qua accommodatie lijkt mij. Geniet er verder van en: bon voyage!

    Groeten,

    Onno
  2. Rob:
    30 augustus 2015
    Hoi Pelgrim Bert,

    Je weet het mooi te vertellen, je tegeltjeswijsheden. Natuurlijk heb je gelijk de ene dag is de andere niet. En dat is maar goed ook.
    Stel je voor dat iedere dag net zo loodzwaar zou zijn als eergisteren, dan zat je misschien nu al bij Yvonne achter de haard de zaterdagse krant te spellen.
    Wanneer gaan wijsheden opgedaan na de ultieme inspanningen van een zware dag over naar het oppervlak van een tegeltje.
    Misschien een idee om een nieuwe business op te zetten:
    "De Caminowijsheden van Pelgrim Bert in 144 tegeltjes." ;-)
    Maar nu even serieus, blijf vooral doorgaan met wijsheid verzamelen, hou alleen wel in de gaten wanneer het vergaren van wijsheden overgaan in hallucinaties, dat dat het moment is om de pijn te verzachten met een fles rosé.
    Je moet de groeten hebben van Wilma. Ze was gestopt met je te volgen toen je naar Nederland kwam, en was verbaasd dat je alweer terug was op de Camino.
    We hebben samen de omtrek van Amersfoort gelopen(een stukje), en kregen een speciale herinnering, ter plekke handgemaakt. Een reageerbuisje met wat grond van de gelopen trajecten, wij 2 van de 6 (leusderhei en heiligerbergerbeek).
    Is dat ook een idee voor jou, je neemt iedere dag een 1/2 mm grond van een mooie plek, en op het einde heb je de gelopen route compleet bij je. De hele route in een reageerbuisje.

    Ultreïa

    Rob

    PS: hieronder wat uitleg over het begrip ultreïa en een filmpje over het pelgrimslied.
    http://www.pilgrimroads.com/2010/12/ultreia/
    http://youtu.be/0ajZwClBjZk
  3. Rob:
    30 augustus 2015
    Nog een kleine aanvulling voor de statistieken.
    Volgens Google Earth ben je in Sorges (de kaart loopt vooruit op je reisverhalen) hemelsbreed nog 286km van St.Jean-Pied-de-Port af. Zou je nu rechtstreeks naar het westen lopen dan zit je over 68km op de nul-meridiaan van Greenwich. Op de route naar St.Jean duurt het nog 120km voordat je op het westelijk halfrond zit. Wellicht tegen die tijd een onderwerp voor een mooie overpeinzing.
    Rob
  4. Lodewijk Hilt:
    31 augustus 2015
    Dag Bert,
    Door omstandigheden heb ik je even niet gevolgd. Ik sluit daarbij aan dat de ene dag de andere niet is. Ik weet ervan en ik zit in een luxe omgeving....
    De omgeving waar je nu bent daar ben ik twee jaar geleden geweest. Een prachtig boek gelezen over Eleoanora d'Acquitaine, moeder van Richard Leeuwenhart. Maar dat is het verleden. Ik geniet nog steeds van je hier-en-nu verhalen. Wat zijn die uitgebreid.
    Ik hoop nog lang te kunnen genieten maar vooral wens ik je het allerbeste toe.
    Warme groet.
    Lodewijk
  5. Lemeire Jos:
    8 september 2015
    Beste Bert,

    ik was de biker met wie je de hut gedeeld hebt in Thiviers.
    Bedankt voor de fijne avond samen. Het was te voelen dat je wat down was en op het punt stond het ganse wat opnieuw te overwegen.
    Maar zoals meestal brengt een dagje rust nieuwe energie en blijft de aantrekkingskracht van de camino toch zo groot.
    Ik wens je nog mooie camino.
    Groeten,

    Jos Lemeire