Sobrado > Arzua > Pedrouzo

13 oktober 2019 - Pedrouzo, Spanje

Toen ik gistermorgen de kloosterherberg verliet heb ik Marlène in gedachte een buen camino gewenst. Ze lag als enige nog in diepe rust. Over intreden in dit klooster hoeft ze niet te dromen: dit is een katholieke mannengods-gemeenschap. 
(Ben de avond ervoor naar de vespers geweest. Ik vond dat de tijd van zang, gebed en stilte in een mooi evenwicht was. De voertaal moest Gallego zijn, veel  Spaans heb ik er niet in verstaan. Zoals wel vaker gememoreerd in dit blog: stilte is van alle tijden en talen en voor wie wil niet moeilijk te verstaan).
Met Paul de pelgrimsslaap verdreven met koffie en tostado marmelada in het cafetaria tegenover het klooster. Daarna afscheid van elkaar genomen. Twee goede wandeldagen samen waren het. Misschien zouden we elkaar later in Santiago nog zien. Hij wilde een kortere route zonder herberg nemen, moest daarvoor wel bijna 40 km lopen om zodoende op zondag in Santiago aan te komen. Kreeg laat in de middag een sms'je dat hij was aangekomen en de apostel in de kathedraal een abrazo had gegeven.

Zelf ben ik richting Arzua gaan stappen voor de aansluiting met de camino Frances. Het is kilometers maken geworden, grotendeels over asfaltwegen, niet veel aan. En vlak voor Arzua kreeg ik toch nog een heuvel voor de kiezen van de buitencategorie. Zat er helemaal doorheen en ben naar de dichtstbijzijnde herberg gelopen die ik op mijn voorbewerkte gps-kaartje kon vinden. Daar aangekomen zag ik door de ruit alleen lege stapelbedden, dacht dat de herberg gesloten was. Toch even aan de dichte deur gerammeld en even later deed een vrouw open. Ze bleek ook pelgrim te zijn. Ik ben de enige tot nu toe, zei ze. Leuk dat je er bent, zei ze. Leuk dat jij er bent, zei ik. Ze heette Sara. Engelse. En zó Engels, Engelser kan haast niet. Ik heb later genoten van haar prachtige goed verstaanbare volzinnen. Daarmee heb ik m’n eigen, toch wel louisvangaalse steenkolenengels een beetje kunnen ophalen. 
Was zo moe van de wandeling dat ik om 9 uur het bed heb opgezocht en ben als een blok in slaap gevallen.

Vanmorgen met Sara koffie gedronken in een cafetaria aan de camino in het centrum van Arzua. 
Sara loopt langzaam, heel langzaam in verband met een ontstoken achillespees. Ze houdt zich vanaf Burgos op de been met ontstekingsremmer en fysio-pleister. Ik ben er bijna en ga het afmaken, zegt ze zelfverzekerd.
We nemen afscheid met het wisselen van e-mailadres en een abrazo. Sara het ga je goed.

Arzua uitlopend heb ik in stilte, met een zekere weemoed, afscheid genomen van de Camino del Norte. De Camino del Norte heeft me veel gebracht, zelfs een thuiscamino in 2016.
Vaak wordt beweerd dat de Camino Francés een cultuurshock is voor wie de Camino del Norte gewend is. Ik vind het wel meevallen. Het is op deze regenachtige zondag heel rustig. Ik loop op deze voorlaatste etappe naar Santiago een tijdje mee met een Belgisch-Limburgse groep waarvan een deel een fysieke beperking heeft. Zij lopen vanaf Sarria met begeleiding 100 km naar Santiago. We komen allemaal aan, verzekert een 75 jarige man met een voetprothese me. En zei ook, wilskrachtig wijst hij naar de vrouw met, zoals ze me later vertelt, aangeboren voetspasme.

Ben nu beland in de hypermoderne albergue Cruceiro de Pedrouzo hier ter plaatse in Pedrouzo.
Morgen de laatste etappe naar Santiago. Voel weer de weemoed als ik zit terug te mijmeren over de jaren heen. Er zit ook iets onder; bedroefde blijheid met de druk van tranen op m’n ogen. Nog maar eens een paar keer diep ademhalen morgen tijdens de wandeling.
 

Foto’s

3 Reacties

  1. Nora:
    13 oktober 2019
    Wat een bijzondere dag zal het worden morgen lief, ik kan het bijna niet geloven dat het na 4 jaar nu eindelijk ervan gaat komen. We weten wel...niet het doel maar de weg is waar het om gaat maar toch.... nu Santiago in zicht
    komt is het toch een heel bijzonder moment.
    Na nog wat omzwervingen die je na morgen gaat maken hoop ik je in Santiago te kunnen omhelzen volgende week. Knuffel,Yvonne. Nee wat is dit
  2. Marianne:
    14 oktober 2019
    Stap na stap na stap heb je nu toch bijna je doel bereikt. Santiago, het einddoel is in zicht. We hopen van harte dat het dat gebracht heeft waar je stilletjes op hoopte.
    We wensen je een hele mooie afsluiting van jouw camino. Lieve groetjes Marianne en George
  3. Rob:
    14 oktober 2019
    Peregrino Bert.
    Nog één dagje wandelen om weer een tussenstation op de weg te bereiken. Sommige tussenstations zijn groter, belangrijker of imposanter dan andere.
    Morgen is een van de belangrijkste, want al die camino's komen uiteindelijk hier samen en lopen vanaf hier weer uiteen, voor degene die ook lopend de terugweg inslaan.
    Ik heb zo het vermoeden dat jij die weg niet in gaat slaan.
    Ik zit nu mijn reactie op jouw blog te schrijven, en jij wellicht het verslag vd volgende dag.
    De aankomst in SdC.
    Ik ben benieuwd naar je volgende verslag.
    Bueno Camino
    Rob