Valdedios>Pola de Siero>Oviedo

13 oktober 2018 - Oviedo, Spanje

Op punt van vertrekken trok een dun geschreven krabbeltje op de muur bij een stapelbed in de slaapzaal van het Monasterio de Valdedios mijn aandacht. Ik las: the essence of life is not visible.
Buiten was het opgehouden met regenen. Mijn lieve weervrouw uit Amersfoort had het juist voorspeld: in de loop van de morgen zou het ophouden met regenen. Het was kwart voor tien, boven het klooster brak het wolkendek. En het wolkendek in mij dat zich had ontwikkeld over m’n verblijf hier, brak door de tekst die ik zojuist had ontdekt op de slaapzaalmuur: the essence of life is not visible.
Met deze tot meditatie uitnodigende zin ging ik op pad. Mij wachtte nog een flink stuk weerstand. Ik moest over 2,5 kilometer het dal uit klimmen van 100 naar 450 meter. Over de 2,5 km heb ik precies een uur gedaan. Onderweg toch wel vaak gestopt om uit te hijgen en de hartslag wat tot bedaren te brengen, een fotomoment ben ik het gaan noemen. Toch ben ik gezien mijn allengs bejaarder wordend lijf niet ontevreden over wat nog mogelijk is. Op de top werd ik getrakteerd op prachtige vergezichten. Na de lichamelijke arbeid, de spieren waren weldadig warm, het lijf gloeide en ademde na, kwam er ruimte terug voor het onzichtbare.
Mooi om met het onzichtbare op weg te zijn. Ik nam het mee als geschenk uit het klooster, klom ermee het dal uit, het woog niets, ik werd er niet door bezwaard.
Onderweg naar Pola de Siero vierde ik het onzichtbare met uitzichten, onzegbaar mooi.
Onzegbaar geraakt heb ik vanmiddag lang in gedachten in de San Salvador-kathedraal in Oviedo gezeten.

Foto’s

5 Reacties

  1. Rob:
    14 oktober 2018
    Hoi Bert.
    Zo mooi, gelukkig is iets dat onzichtbaar is, soms wel deelbaar.
    Dank je wel.
    Rob
  2. Piet, de achterbuurman in de tuin:
    14 oktober 2018
    Hallo Bert,
    Als achterbuurman op de tuin ben ik je nu ook aan het volgen. Leuke, en spannende, verhalen. En het filosofische aspect trekt me zeker.
    Wel een beetje jaloers op je welstand vd conditie. Indrukwekkend.
    Blijf je graag volgen.
    Veel lekker weer toegewenst.
    Piet Vonk
  3. Chris, David en Agaath:
    14 oktober 2018
    HadieBert,
    Voor ons ben je uniek en daarom niet te verwarren met Hadimassa. Dit was ook van de hand van ene Frank en jij hebt het Rijk der Franken inmiddels ver achter je gelaten. Sorry voor onze late reactie op al jouw mooie uitingen van zingeving. We hadden vanwege drukke werkzaamheden even een aan'loop' nodig maar volgen je nu middels een grote sprong weer op de voet.
    Tja, pal uit het dal en dan wat amechtig
    'een fotomoment' , het klinkt heel plechtig
    maar 70 jaar en dit presteren
    daarvan kan menigeen nog wel wat leren.
    Wij allen zijn op jou heel trots
    voor ons ben jij een echte rots
    zo mooi, echt 'echt' en onvervalst
    zoals je door het Spaanse landschap walst
    we volgen je met hart en ziel
    graag nog weken in je wandelkiel.

    Een hartelijke groet van CDA
  4. Jose Fonkert:
    14 oktober 2018
    Hoi Bert,
    Echt super knap dat je deze reis maakt en ergens ook nog een schrijver, mooi hoe je ons meeneemt in je reis!
    Prachtige foto's en met mooie wolkendekken erop.
    Fijne reis!
    liefs van ons
  5. Marianne:
    15 oktober 2018
    Hoi Bert, stap voor stap wordt het onzichtbare zichtbaar en dit allemaal genietend van weer een fantastische tocht. Dat kunnen wij zien op de foto's en lezen in de verslagen. Wij wensen je nog veel "openbaringen" die zo'n tocht toch wel heel bijzonder maken. Nog veel wandelplezier en een heerlijk zonnetje. Groetjes van ons