En nu verder.....Bilbao - Portugalete

Hoewel het hotelletje in een niet al te fris gedeelte van Bilbao ligt, heb ik er goed geslapen. De telefoonwekker rinkelde me vanmorgen om 7 uur wakker. De douche gaf voldoende warm water en tot mijn verbazing waren de gewassen en uitgehangen sokken en onderbroek vanmorgen droog. Buiten was het nat zag ik. Het motregende. De receptionist vertelde me dat er aan de overkant van de rivier een supermercado was. Dat kwam goed uit, die kant moest ik toch op naar mijn startpunt De St. Jacobskathedraal, die gelegen is in het oudste deel van de stad. In de Carrefour heb ik een kwart liter vers geperste sinaasappelsap gekocht, 2 appels met een rood wangetje, 2 bakjes tabulé oriental voor vandaag en morgen onderweg,  een bakje met gesneden stukjes emmental en vijf knapperige kleine bagguettes. Alles bij elkaar 10 euro en 48 cent. Ik gaf de kassière een briefje van 10 en een muntstuk van 1 euro en kreeg tot op de cent nauwkeurig terug. Twee losse centen zelfs. Hier in Spanje wordt niets afgerond en wat zijn die 1 cent muntjes klein, net zo klein als ‘ons’ oude dubbeltje lijkt wel. Ik zal je verdere detaillering besparen, want ik kan uren zo doorgaan.
Ik ben weer helemaal de oude. Als de oude heb ik ook gewandeld vandaag naar Portugalete. En op 'uno momento dado' heb ik de regenjas toch maar aangetrokken want het begon toch wel erg hard te motregenen. Ik had mijn regenjas net aan toen er twee mannen gehuld in poncho's op mij af kwamen lopen. Buen camino riepen ze. Het bleken Franse pelgrims te zijn die terug naar huis naar Limoges liepen. Ze hadden heen de camino Frances gelopen en liepen nu terug over de Norte, vertelden ze.
O ja, wat ik nog vergeet: ik heb buiten op een bankje naast de uitgang van de Carrefour met mijn zakmes een baguette in de lengte doormidden gesneden en vervolgens belegd met 3 stukjes Emmental. Die knapperige baguette heb ik me goed laten smaken. Daarna ben ik naar de St. Jacobskathedraal gelopen, die was wat ik al verwachtte, gesloten. Ook bij de naastliggende pastorie vond ik geen gehoor. Dan maar geen stempel in mijn credencial. In de tegenoverliggende bar een café con leche gedronken. Daarna ben ik op weg gegaan, het was toen even droog.
In een buitenwijk, een barrio zoals dat hier genoemd wordt, heb ik mijn roepnaam eer aangedaan door koffie te drinken bij Bertiz. Zou ik Spanjaard zijn, zou ik zo wel willen heten. Maar hoewel koffie hier over het algemeen goedkoop is, bij Bertiz 1 euro 25, wil ik toch geen Spanjaard zijn. Blijf bij m'n naam en ben ook wel blij Nederlander te zijn.
Wat leuk was, was de vlucht met de hangpont de rivier over naar Portugalete. Er staan foto’s van op de blog. Bijzonder dat er vanaf de rivieroever naar de hoger gelegen binnenstad van Portugalete naast het gewone trottoir een tiental achter elkaar geplaatste rollende trottoirs naar boven zijn. Ik heb hier dankbaar gebruik van gemaakt. Zou je de caminoregels strikt toepassen dan ben ik vanaf nu gediskwalificeerd: ik heb me namelijk met mechanische kracht voortbewogen richting Santiago.
De herberg loopt aardig vol. Zeker 25 man/vrouw. Ik hoor alleen Spaans spreken. En hoewel ik mijn best doe de taal te verstaan en te spreken, blijft een onderhoudend gesprek toch lastig.
Morgen een tocht van 27 km naar Castro Urdiales.
Hier volgen de route en het hoogteprofiel, met dank aan pelgrim Rob voor de digitale techniek: