Châtelus-le-Marcheix > Saint-Leonard-de-Noblat > Solignac
25 augustus 2015 - Solignac, Frankrijk
Dag 53 maandag 24 aug, Châtelus-le-Marcheix - Les Billanges - Le Chatenet-en-Dognon - Saint-Leonard-de-Noblat, 29 km.
Dag 54 dinsdag 25 aug, Saint-Leonard-de-Noblat - Aureil - Boisseuil - Le Vigen - Solignac, 20 km.
Al een tijd liep ik er over te denken om niet naar Limoges te gaan. Wat heb ik er te zoeken. Heb geen zin in de onophoudelijke drukte en het vele overbodige van de grote stad. Bovendien zou ik er bijna een dag over doen om uit de stedelijke omgeving weg te komen. Er zijn er die de bus of trein nemen. Pakken dan buiten de stad de route weer op. Zelf had ik er in het ziekenhuis naar mijn oog kunnen laten kijken maar koos toen niet voor Limoges. En nu kan ik er al wandelend gemakkelijk ten zuiden langs. Dat is gebeurt, heb Limoges rechts laten liggen en zit nu buiten de geijkte paden in een luxe hotel in Solignac. Kost een paar tientjes meer dan de 13 euro met ontbijt die ik bij Evelyn van La Halte aux Grains in Saint-Leonard betaalde, maar dan heb je ook wat: een ligbad bijvoorbeeld. Morgen maak ik het dan wel weer goed met de gite-municipal of de camping in Flavignac.
Gisteren wat later vertrokken uit Sara's huis in Châtelus. Het zou na negen uur droog worden en blijven. Nou tussen de stormachtige hoosbuien door is het inderdaad droog gebleven. Maar wat ben ik blij met deze weersomslag. De koelte geeft me een opgeruimd gevoel. Kan eindelijk de ontstane warmte van de lichamelijke inspanning kwijt aan de omgeving. En trouwens met het linker oog gaat het ook steeds beter. Moet soms m'n best doen om met zonnebril op het zwemmende visje te ontdekken. Alleen bij fel licht is het nog wel een rommeltje in het oog. Maar ik zie nog, dat is het belangrijkste.
Ben aardig teruggekomen in het ritme van de tocht, maar mis het kunnen delen meer dan voorheen. Heb vanaf Vezelay toch flink wat dagen alleen gelopen. Was blij dat ik Christian tegenkwam in La Souterraine. We hebben dan weliswaar niet samen gelopen de afgelopen drie dagen, maar liepen wel elke dag naar dezelfde gite en konden onze daagse belevenissen aan elkaar kwijt. Voor mij geeft dat een dag een paar onsjes meer gewicht en betekenis. Heb naarmate de tocht vordert een groeiende behoefte aan die onsjes, of eigenlijk de onderonsjes, het gewoon met elkaar zijn.
Morgen dus naar Flavignac waar ik weer op de route zit. De grote groep Litouwers loopt ook daar nog steeds een dag voor me uit. Ben wel nieuwsgierig naar deze mensen die in 165 dagen, zonder ook maar één rustdag van Litouwen naar Santiago lopen. Daarbij dragen ze omwille van de vrede een groot houten kruis en een nog groter Mariabeeld op een schrijn met zich mee. Ze lopen niet alleen voor het gemak over verharde D-wegen, maar hebben ook de zware onverharde klim naar Saint-Goussaud gemaakt en ze zijn bij de tronc-du-pelerin geweest, waar je ook niet gemakkelijk van weg komt.
A plus tard
Goed om te lezen dat het ritme er weer in komt, en dat het oog zich ook steeds van een betere kant laat zien.
In Frankrijk kan het op de camino inderdaad best rustig zijn, daar kan je als sociaal wezen best hinder van hebben.
Aan de andere kant geeft het ook (nacht)rust omdat je je geen zorgen hoeft te maken voor een plaats in de herberg of voor geluidsoverlast s'nachts.
Jammer van t verkeerd lopen, een moment van dromen op een ingewikkelde kruising of op een plaats waar je geen markering verwacht en je kan een paar km bij je dagtocht optellen, dan is t goed dat je je zegeningen kunt tellen bij een goede koffie met versnapering.
Bert houdt goede koers, geniet van elke stap en deel t met digitale onderonsjes met ons.
Wij hebben afgelopen zondag een rondleiding gehad op Radio Kootwijk.
Erg indrukwekkend en zeker aan te raden wanneer je terug bent van je pelgrimage.
Ik kijk uit naar je volgende verslag etappe.
Rob