Dag 4 van Bruchem naar Oisterwijk 35 km

Ik kwam gisteren uitgewoond aan in Natuurvriendenhuis Morgenrood bij Oisterwijk. Met het eindpunt in zicht kreeg ik ook nog een flinke bui over me heen. 35 km is echt teveel met een bult van 16 kg. In het vervolg loop ik maximaal 25 km.  

De dag begon goed, vast geslapen in de b&b in Bruchem, goed ontbijt met een krantje. Alleen de voeten vertelden me, doe het zelf maar: steel een fiets, verzin 'ns wat. Toch heb ik ze met veel geduld aan de praat gekregen en ze in het volgende dorp sterke koffie beloofd. Dat hielp, want de brug over de Maas bij Hedel werd moeiteloos genomen. Den Bosch kwam dichterbij. De St. Jans kathedraal was voor vandaag een doel op zich, voor een pelgrimsstempel en om even te 'zijn', zoals Eppie Dam het mooi geschreven heeft in zijn gedicht op doek uitgespannen in de kerk van Jorwert. (foto met zijn gedicht bij 'foto's' in album 'Jabikspaad' elders op de blog). Het 'zijn' werd in slaap vallen. Een stevige middagdut in de kathedraal dus. De surveillant maakte me wakker met een klopje op de schouder en fluisterde dat m'n pelgrimspaspoort op de grond was gevallen. Na een goede lunch op het plein bij de kathedraal weer de schouders eronder richting Vught. 

Ik ben blij met de gps-handheld, tot nu toe geen meter verkeerd gelopen. Ook nu weer moeiteloos door Den Bosch genavigeerd. Het heeft wat aandacht gekost dit apparaat en het programma Basecamp dat er bij hoort, te laten doen wat ik wil maar nu bewijst het me goede diensten. Kan er nu bijna mee lezen en schrijven. Alle pelgrimsroutes tot Santiago zitten erin opgeslagen. Als de batterijen tijdig aan het infuus gaan, hoef ik geen meter te verdwalen. En natuurlijk als ook de satellieten in de ruimte blijven hangen als het Pentagon dat wil.

Ook Vught moeiteloos doorlopen. En doorlopen en beulen werd het ook nog op een mulzand landweg van zeker een kilometer of acht. De voeten waren me dankbaar voor het zachte zand, de spieren wat minder. Ondertussen begon het ook nog flink te regenen en ging ik scheel zien van inspanning. Is dit nu pelgrimeren? Ik voelde me meer de dienstplichtig soldaat tijdens een dropping op oefening in het noorden van Duitsland. Lang geleden.