Doorstart in Namen.

Gisteren vrijdag 19 juni waren we zo ver, we konden vertrekken naar Namen. Woensdag vertrekken lukte niet, donderdag waren we lui. Zelf had ik de luie donderdag nodig te beseffen nu niet veertien dagen, maar ruim drie maanden van huis te zijn. Weg van alle gemak van thuis. Het viel even niet mee de doorstart voor mezelf op de rails te krijgen. Maar de 'inspanningsverplichting' die ik al zo lang koester is er ook, die is toch zoveel sterker dan het korte gemak van alledag. Uitstel zal nooit kunnen leiden tot afstel. Geen sprake van. En bovendien lopen Yvonne en ik de komende drie weken samen; mooiere doorstart is nauwelijks denkbaar.

Na een vlot verlopen treinreis kwamen we gisteren om vier uur in Namen aan. We zochten met de gps de Via Monastica weer op, die loopt door het centrum. Al snel liepen we langs de Maas. De Maas waarlangs we de komende dagen zullen wandelen. Ons overnachtingsadres de Auberge de Jeunesse is mooi en rustig gelegen langs de rivier. We delen onze kamer met een sportief Nederlands stel van onze leeftijd die op de fiets op weg zijn naar Bretagne en via de Kanaaleilanden de ferry naar Engeland nemen. Zij fietsers en wij wandelaars op één kamer; het klikte meteen. 's Avonds wat gegeten in Namen. We kwamen terecht in een nogal afgetrapte studentenkeet in het centrum. Hier zit je niet te eten, hier wordt de mens gevoederd. Veel moet je niet verwachten voor elf euro met z'n tweeën. Feit was wel dat ik vanmorgen een sprintje moest trekken naar het dichtstbijzijnde toilet.

Vandaag een dagje Namen. De Citadel beklommen, kort gezegd een machtsbolwerk met een bewogen geschiedenis. Lichtvoetig door de stad geslenterd zonder moe te worden. Overal levende muziek vanwege een jaarlijks muziekfestival. Voor het pelgrimspaspoort wilde ik nog een stempeltje. De St. Jacobskerk in de Rue St. Jacques leek me de aangewezen plek. Helaas geen stempel te krijgen hier, een firmastempel kon wel. De altaarstukken zijn al enige tijd vervangen door kledingstukken en de laatste kaarsjes zijn gedoofd. Voor de rest is het interieur bij het oude gebleven: de preekstoel, de heiligenbeelden, overal engeltjes. Kortom een hippe kledingwinkel met de daarbij horende muzak. We zitten nu op deze prachtige windstille avond op het balkon van onze Auberge, het weer kon vandaag niet beter. We kijken uit over de rustig spiegelende Maas. Straks even naar het café beneden voor een pilsje. En kijken of dit verhaaltje nog te posten is. En dan morgen....en chemin !