Groen licht

Ik grijp mijn kans om weer eens een blogje te schrijven.
Het is alweer een week geleden dat Bert thuiskwam. Wat was dat raar. Hoewel het een goede beslissing was om terug te komen was het wennen voor allebei. We gingen zondag zoals gezegd meteen naar het UMC. Er werd toen aangeraden om af te wachten hoe de ontwikkeling verder zou gaan. Met verandering van gezichtsvermogen meteen komen  i.v.m. gevaar van netvliesloslating. We moesten dinsdag alweer komen en werd er weer een, ik mag wel zeggen, bijzonder uitgebreid onderzoek gedaan of het netvlies nog in tact was. Ik kreeg de indruk dat die patiënt die helemaal uit Frankrijk was teruggekomen wel extra aandacht kreeg. Nu echter was het advies van weer een andere oogarts "ga lekker weer wandelen". De kans dat het glasvochtmembraan loslaat zonder netvliesscheuring is heel erg groot. De natuur lost het meestal vanzelf zonder problemen op. Als er wel gaten in het gezichtsveld ontstaan wel snel terugkomen maar de kans is zo klein! Op onze vraag om nog een echo te maken waarop je kunt zien of er al een totale loslating is werd niet ingegaan. Twee verschillende benaderingen en adviezen dus in twee dagen tijd.
Nu zijn we een paar dagen verder. Er is geen afwijkende ontwikkeling van het oog, Bert ziet alleen maar groen licht. Heeft gisteren treinkaartjes besteld bij de Treinreiswinkel. Dinsdag gaat hij weer, hij is niet meer te houden, wat wil je ook, topconditie, de kilometers zitten in de benen, vooruit met de bok. Nu is het inmiddels wel een onderbreking van 14 dagen. Mijn vader zei vaak "het gaat zoals het gaan moet" en daar geloven we beiden ook sterk in.
Bert gaat dus verder met zijn camino en ik met mijn camino thuis. Het was een noodzakelijke onderbreking. We werden wel uit onze eigen stroom gehaald hierdoor. Eigenlijk heel bijzonder te voelen dat je je ergens op in stelt en dat een plotselinge onderbreking dan zo werkt. 
Dus vanaf dinsdag: weer stapvoets met de blik richting Santiago de Compostella.
Yvonne.