van Neuvy-Saint-Sepulchre naar Gargilesse

Dag 48 woensdag 19 augustus, Neuvy-Saint-Sepulchre - Cluis - Pommiers - Gargilesse, 24 km

Marie-Anniq en André konden gisteravond hun ogen niet geloven toen ze na hun dagelijkse rondje fietsen thuiskwamen en mij in de deuropening van de gite in hun tuin zagen staan. Ik ben terug voor een nieuwe start riep ik. Vertel alles, hoe is het gegaan, riep André. Ik heb ze het hele verhaal uit de doeken gedaan. Gelukkig in het Engels omdat Marie-Anniq dat goed verstaat en spreekt.
Ik was weer heel welkom en kon gratis overnachten. Ze waren blij met de doos Merci die ik voor ze had meegebracht als dank voor wat ze voor me gedaan en geregeld hebben. 
De reis terug naar Neuvy is vlot verlopen. Om half tien de trein van Schothorst naar Rotterdam en ten slotte om half zeven de bus van Chateauroux naar Neuvy. Daartussen zit dan nog de Thalys, de metro en een sneltrein. Hopelijk stap ik nu pas begin november weer in een trein of bus op weg naar huis.
Had de gite weer helemaal voor mezelf. In het gastenboek zag ik dat er nogal wat pelgrims zijn geweest. Als het vanaf nu in Frankrijk bij schaarse tot geen ontmoetingen blijft, stap ik in Spanje af van de rustige camino-del Norte en ga de drukkere camino-Frances lopen. Dit bedacht ik vanmorgen toen ik het water voor de thee opzette.
Het is vandaag een prachtige dag geweest. Mooie gevarieerde route, een vriendelijke temperatuur. Zeker tien graden minder dan twee weken geleden. 
Koffie in Cluis om half elf in het café tegenover de kerk; mijn spirit to spirit. Dat pintje Robbert, moest nog even wachten tot de avond, eerst broodnuchter naar de bakker voor de  energiebommen voor onderweg: brioches de raisin.
Al om half drie liep ik met een steile afdaling Gargilesse binnen. Een pittoresk nogal toeristisch kunstenaarsdorpje. Bij het Office de Tourisme hoorde ik dat de gite municipal vol zat met een groep. Een privé-gite die gisteravond niet thuis gaf, bleek ook vol. Ga naar hotel des Artistes werd mij geadviseerd, ze hebben pelgrimsprijzen voor een kamer. De patron van het hotel bleek een gemoedelijke Belg die uitstekend Vlaams sprak. Awel goed te verstaan. 'Alweer een arme pelgrim', zei hij.  Maar toch, Renaat had nog wel een kamer voor me. 'Maar straks beneden wel een pintje komen drinken, hè'.

Het eerste wat de pelgrim doet na het lopen is de gedragen kleding wassen, zodat hij het de volgende dag droog en zo goed als schoon weer kan aantrekken. Je trekt immers geen tweekuubs rolkoffer met kleding achter je aan. Het is dus soppen, uitwringen en te drogen hangen. Daarna gaat hij zelf wat spatten als de douchekop hem daartoe in de gelegenheid stelt. Daar heb ik het al eens eerder over gehad: in Frankrijk kan de douchekop meestal niet aan de daarvoor bestemde stang vastgezet worden, die bungelt in de meeste gevallen aan de slang los over de kraan. En verder is er altijd nog wel iets stuk of ontbreekt er iets aan het douchekop-stang mechanisme. Ook hier in hotel des Artistes is er weer iets aan de hand met de douchekop. Je kunt namelijk de kop niet genoeg vastzetten. Zodra je de kraan openzet, glijdt de kop samen met het opzetstukje door de ineens ontstane waterdruk langs de stang naar beneden. Ook met een al lopende kraan is de kop niet op de stang vast te zetten. Daar sta je dan als een pelgrimerende artiest in een ongemakkelijke houding te modderen: met één hand de douchekop hoog houden en met de andere hand proberen een beetje te poedelen. Van douchesanitair hebben ze in dit land structureel geen zachtje kaasjes gegeten.
Ben toch beneden op het terras een biertje gaan halen. Vraag in elke tapperij of ze Alfa hebben, maar ook hier geen Alfa. Hier tapt men Pelforth. De sponsor van de voormalige wielerploeg van de eeuwige tweede, good-old en nog altijd populaire Raymond Poulidor. Bij dat biertje at ik een uitstekende salade met warme geitenkaas en brood. Goed voor een wandeling morgen naar Crozant.