San Xusto > Mondoñedo

Gisteravond om kwart voor negen naar de bar gelopen dichtbij de herberg om iets te kunnen eten. Tot m’n teleurstelling werd me verteld dat de keuken was gesloten. Ongewoon in Spanje, in dit land zet men zich altijd heel laat aan tafel voor het avondmaal. Voeg ik me eens naar de gewoontes hier, word ik de deur gewezen. Een bocadillo, een belegd broodje kon ik nog wel krijgen. Nee, die heb ik zelf in de rugzak, dans mon sac à dos, zei ik. Mij ontbrak even het Spaanse woord voor rugzak. Loop ik al jaren als Nederlandse Europeaan door Spanje met een rugzak te zeulen, ken ik het woord niet. Inmiddels opgezocht, onthoud het nou: mochila. Yo y mi mochila andando a traves España. Ik en m’n rugzak wandelend door Spanje. Zo m’n Spaanse les zit er weer op voor vandaag. Kon ik me er maar zo makkelijk vanaf maken met de wandeling van deze mooie dag. Ik heb peentjes gezweten. Niet vanwege de zenuwen, maar om de vele heuvels die ik weer op en af moest om weer een dorp of stadje in het dal te bereiken. Stadje Lourenza was er een van. Ik had me erop verheugd hier te kunnen lunchen, maar de drukte in de straten en bij de bars en restaurants was zo groot vanwege een zondagsmarkt dat de teleurstelling me in de schoenen zonk. Ik besloot door te lopen, stijl klimmend het dal uit. Na een uur afzien zag ik aan het einde van een weg plots een witte pijl op een muurtje met:  bar 100 m. Een geschenk uit de hemel afgeleverd door de apostel Jacobus deze bar met restaurant. Ik heb er degelijk en copieus gegeten met veel water bij de wijn. Was nodig.
Ben nu neergestreken in herberg Montero in Mondoñedo. Deel de herberg met 1 andere pelgrim, die ik vanmiddag heel even zag. In de avond tijdens het schrijven van dit verhaaltje raak ik in gesprek met haar. Ze is Nederlandse, komt uit Den Haag, is lerares Spaans en ze heet Marlène. Heb ik het in dit verhaal over de Spaanse les van gisteravond, maak ik een paar zinnen later kennis met een lerares Spaans! Nemen we er een wijntje bij?
Ze vertelt me dat ze haar bagage laat vervoeren van herberg naar herberg door Correos, de Spaanse PostNL zeg maar. Kost 5 euro per keer. Ze stuurt een mailtje naar Correos en zorgt dat haar bagage om 8 uur bij de deur van de herberg staat. In een stevige label-envelop die voor meerdere adressen kan worden gebruikt stopt ze de genoemde 5 euro en schrijft op de enveloppe het adres van de herberg van aflevering. Werkt perfect, beweert ze.
Iets voor mij?  'Ach', zeg ik: 'ik loop nu al jaren met mijn ouwe trouwe, altijd te zware mochila te zeulen, waarom zou ik nog'.