Chaumot > Premery > Nevers

Dag 39 maandag 27 juli, Chaumot - Pazy - Guipy - Saint Reverien - Moussy - Vilaine - Premery, 
32 km.

Toen ik zondagmiddag op de camping in Chaumot aankwam was pelgrim Jacobus al aanwezig. Had zijn tent al een paar uur staan. Het mag duidelijk zijn dat liften sneller gaat dan wat ik er als trage hekkensluitende wandelaar van brouw. Niettemin keek ik terug op een mooie, frisse, winderige dag. Werd aangesproken door Rien. Hij was nieuwsgierig naar mijn reis en nodigde me uit om in zijn caravan koffie te komen drinken. Dat hoef je mij geen twee keer te vragen. Ik ken Rien en zijn vrouw Liesbet niet, maar er is meteen een open oor voor elkaar, het stroomt. Liesbet vertelt over haar gecompliceerde polsfractuur en de daarmee al twee jaar voortslepende lijdensweg waar ze in zit. Ik vertel haar dat een vriendin exact hetzelfde heeft doorgemaakt.

Ben nog wat gaan eten in het restaurant. De voertaal is hier Nederlands. Op de camping bijna alleen Nederlanders: Nederlandse campingbaas.
Vannacht heeft het flink geregend. Moest vanmorgen de tent nat inpakken, dat is dus zo weer een kilootje meer in de tas.
Jacobus en ik hebben afscheid genomen. Het is goed dat ieder zijn weg gaat; snelweg en kruipspoor gaan hier niet samen.
De regen heeft alles wat opgefrist. Vandaag is het verder droog gebleven. Moet zeggen dat ik het nu tref met het weer. Wel de hele dag tegen de wind in gelopen. Het is werken en flink wat kilometers maken. Heb nog even gedacht om in St. Reverien in de gite-municipal te overnachten maar toen ik bij de nog gesloten gite, onderdeel van de Mairie, door een raam naar binnen keek was ik er gauw klaar mee. Ik zag een klein, benauwd kamertje met drie bedden en een brits. Doorgelopen dus naar Premery 17 kilometer verderop. Wel een erg vervelend stuk, bijna helemaal over een drukke weg. Ik werd bijna nog geraakt door personenauto die een vrachtauto passeerde; dat scheelde maar weinig, de buitenspiegel zoefde langs m'n elleboog. Hoewel ik steeds nauwkeurig aan de linkerkant van de weg loop, zijn voor een wandelaar deze wegen levensgevaarlijk. Heb de rode regenhoes nu om de rugzak hangen. Misschien val ik daardoor wat meer op.
Eindelijk bereik ik Premery. Er is een camping, maar daar heb ik na 32 kilometer geen zin in. Duik een hotelletje in dat in het gidsje staat: Le Relais des Routiers. Beetje afgetrapt, maar alles functioneert hier. Zelfs de douchekop kan aan de stang gehangen worden en dat is al heel wat.
Als ik beneden wat wil gaan eten zie ik tot mijn verbazing Christof en zijn vader Gotfried op het terrasje zitten. Zij zijn net zo verbaasd mij te zien en natuurlijk schuif ik bij ze aan. Ik ken ze uit Vezelay. Sympathieke Emslanders. Ze wonen bij Bourtange net over de Nederlandse grens. We gaan er eens goed voor zitten en nemen er nog een biertje bij. Ze gaan morgen net als ik naar het Espace Bernadette. Ze doen het eerste deel van de in totaal 32 km. naar Nevers met de trein, zodat er nog 15 km te lopen over blijft. Ich bin jetzt ganz kaputt, zegt Gotfried. 71 is hij. Mooi om te zien, vader en zoon op de camino. Gotfried heeft de hele tocht al eens in 2009 gelopen en wil het camino-gevoel aan zijn zoon 'overdragen'. Ik vertel ze hoe onverwacht en ontroerend dichtbij ik mijn eigen overleden vader voel gedurende de afgelopen weken. Ook hij wandelde graag en veel.

Dag 40 dinsdag 28 juli, Premery - Rigny - Rebarbe - Mauvron - Guerigny - Coulanges les Nevers - Nevers, 32 km.

Bijzonder goed geslapen. Geen restverschijnselen in de spieren na de inspanning van gisteren. Begin vandaag gewoon weer vanvorenafaan. M'n spullen ingepakt maar mis een snoertje van de telefoonoplader. Nergens te vinden. Waar ben ik dat nou weer kwijtgeraakt? Ook het Petzl-hoofdlantaarntje ben ik kwijt. Jammer, is waarschijnlijk in het chauffeurshotel in Cravant onder de deken blijven liggen en nu is dit snoertje er tussenuit geglipt. Spullen vergeten en verliezen schijnt ook bij de camino te horen.
Na het petit dejeuner sta ik om half negen buiten. Loop naar de bakker, koop een stokbrood en twee appelflappen. Ik heb voor het  tweede ontbijt nog een tomaat en een zak pinda's van gisteren en wat Le vache qui rit-smeerkaaspuntjes en gelukkig is de pot gomasio nog lang niet leeg. Onderweg maar eens kijken of ik wat mij bekende kruiden kan plukken. Tijm is altijd lekker op brood.
Eerst maar eens anderhalf uur lopen voor dat tweede ontbijt. Kan dan om ongeveer half twee in Guerigny  zijn om te lunchen. Guerigny is een wat grotere plaats dus die lunch zit er vandaag misschien wel weer eens in. 
Vandaag gelukkig niet langs drukke wegen. Na Premery volgen alleen nog kleine landweggetjes, zo lijkt het op de kaartjes in het gidsje.
Ik ontbijt in een weiland met de rug tegen een rol hooi, een van de vele rollen hooi naast elkaar. Een mooi plaatje, zou een mooie nieuwe header-foto voor de blog kunnen opleveren, bedenk ik. Ga er mee aan de slag en het resultaat is niet onaardig. Maar eens kijken of er een nieuwe upload in zit.
Om twee uur ben ik in Guerigny. In de hoofdstraat zijn twee restaurantjes tegenover elkaar. Ik heb geen zin om over te steken en strijk neer op het terras waar ik langsloop. Bestel een galette met emmentaler en gecarameliseerde peer. Ik wist niet dat emmentaler en peer zo goed samengaan, heb zitten smullen. 
Om vijf uur meld ik me bij het Espace Bernadette. Voor 13 euro per dag heb ik hier een kamer in de gite voor pelgrims. Morgen een rustdag. Bij Bernadette op bezoek en Nevers in.