La Grenouille > Augy-sur-Aubois > Saint-Amand-Montrond > Bouzais

Dag 42 vrijdag 31 juli, La Grenouille - Apremont-sur-Allier - Grossouvre - Sancoins - Augy-sur-Aubois, 30 km.
Dag 43 zaterdag 1 augustus, Augy-sur-Aubois - Charenton-du-Cher - Saint-Pierre-les-Etieux - Saint-Amand-Montrond, 36 km.
Dag 44 zondag 2 augustus, Saint-Amand-Montrond - Bouzais, 6 km.

Vandaag zondag een rustdag. Het lijkt me een goed idee om op rustdagen toch op m'n gemak een stukje te lopen. Alle beetjes helpen me vooruit, vandaag 6 km. Volgens m'n berekening is het nog bijna 800 km naar de Spaanse grens. Heb zeker de hele maand augustus nodig zover te komen. Zit nu onder de bomen aan een picknicktafel dit logje te tikken. Het is nu kwart over twee, de gite gaat om vier uur open. Heb van de hospitalier die er net even was een fles water gekregen dus ik kan vooruit.
De afgelopen dagen stonden in het teken van Canal de Berry. Toen ik kikkerhotel La Grenouille verliet wees de eigenares van het hotel me grijnzend de weg. Augy, c'est tout droit, droit, droit. Apremont was daarin een kleine aangename onderbreking. Mooi dorp, een van de mooiste dorpen van Frankrijk wordt gezegd. Van wat ik tot nu toe aan dorpen heb gezien, kan ik het er mee eens zijn. Het rechtlijnig lopen langs het kanaal wordt als intermezzo vervolgd met twee uur lang rechtlijnig lopen over een asfaltweg door het bos. Halverwege pauzeer ik voor wat nu al tot m'n standaardgewoonte hoort, het tweede ontbijt. Meestal heb ik overdag de telefoon uit staan. Maar om de eentonigheid wat te onderbreken zet ik de telefoon aan. Zie dat Yvon een sms'je heeft gestuurd, of ik even wil bellen. José, Bart en de kinderen die van vakantie onderweg zijn naar huis willen me komen opzoeken. Ze zijn in de buurt. Na wat heen en weer gebel door slecht bereik, spreken we af in Grossouvre. We kunnen er beiden over drie kwartier zijn. Jacobus nog aan toe wat leuk, wat een verrassing op deze dag. En warempel na bijna een uur lopen zie ik Lotte in de verte, we zwaaien. Ze komt naar me toe rennen voor een dikke knuffel. Op de hoek bij de rotonde zie ik de familie op een terrasje zitten. Dat uitgerekend op deze plek een klein cafeetje is verbaast en verrast me en maakt onze ontmoeting nog uitbundiger. Ze trakteren mij en zichzelf op ijs. Ik blaas de aansteker van de eigenaar uit. Nog even m'n verjaardag vieren. En wat begint Sara al goed te zingen en te praten. Na dik een uur nemen we hartelijk afscheid. Zij gaan naar huis en ik zoek het Canal de Berry weer op.
Geniet nog lang na van ons weerzien in deze uithoek van Frankrijk. Het verdrijft de eentonigheid en deels het steeds weer ongelijk moeten lopen op dit lastig begaanbare pad langs het kanaal. Heb nog geluk dat het gras pas gemaaid is. Moet er niet aan denken hier te moeten lopen als het gras een meter hoog staat. Na veel gezwoeg bereik ik tegen half zeven Nos Repos, de pelgrimsherberg bij Augy. Wat een hartelijke ontvangst door René, gangmaker en inspirator van deze herberg en door de hosptaliers Vera en Jan. Eerst maar even een glas water en een biertje op het terras. Beetje kennismaken met elkaar. Na alle gezwoeg een tweede aangename verrassing. Er arriveren nog twee gasten. Zij gaan op de brocante-markt van zondag zelfgeschilderd werk verkopen. De opbrengst is voor de herberg. Het samenzijn wordt opgeluisterd met een heerlijk repas. In een ongedwongen en gemoedelijke sfeer wordt de ene na de andere fles wijn opengetrokken. Pas tegen twaalf uur zoek ik m'n bed op. Ben ik nou pelgrim of gewoon op wandelvakantie in Frankrijk? Beiden na een avond als deze. Beiden zeggen ook Jan en René. We willen die ongedwongen en gemoedelijke sfeer ook en dat je hier even op verhaal kunt komen na alle inspanningen. Hele prettige herberg Nos Repos. De weg er naar toe is niet makkelijk, de weg na de herberg is dat evenmin, dat geven Vera, Jan en René wel toe.
En het werd zwoegen op de weg na de herberg. De hele godganselijke dag langs het kanaal gelopen, 36 lange kilometers naar Saint Amand Montrond. Haalde me van alles in het hoofd om de eentonigheid te verdrijven. Misschien is dit Canal de Berry wel het superlang uitgelegde rolfluitje van oud voetbaltrainer Barry, spreek uit Berry, Hughes. Of is dit nu eindelijk het jarenzestig 'strange effect' van zanger Dave Berry. Welke  Nederlandse schrijver zou een wandeling langs dit kanaal het beste kunnen beschrijven. Ik kwam toch uit  bij J.J. Voskuil. Zijn dagboekaantekeningen over wandelvakanties in zuid Frankrijk, bijvoorbeeld in zijn bundel Terloops, zijn van een fascinerende eentonigheid, maar tussen de regels door gebeurt er veel. Ik denk dat ook in ieders leven meer 'tussen de regels' gebeurt dan we voor mogelijk houden.
Had mijn zinnen gezet op de camping in Saint Amand Montrond. M'n twee liter water was op en zelf was ik behoorlijk uitgewoond. Tegen half negen bereikte ik de camping. Schreef me in, kocht een ijsje, kreeg een plekje toegewezen, zette m'n tentje op, pompte het luchtbed op, nam een douche, belde Yvon, dook om tien uur in de slaapzak en stond vanmorgen om half tien uitgeslapen op. Vers water gehaald voor bij het ontbijt. Stuk baguette afgebroken en belegd met babybell-kaasje en tomaat en bestrooid met gomasio. Hierbij veel water gedronken. Davitamonnetje geslikt. Me gewassen en de tent afgebroken. Om elf uur liep ik het centrum van Saint Amand in op zoek naar bakker en koffie. Kocht twee appelcroissants en drie choco-koeken, heb nog een hele baguette van eergisteren. De koffie even verderop bij Le Commerce was uitstekend. Precies zoals ie hoort te zijn: laag sterke koffie in de kop met daarbij een kannetje hete melk.
Al om twee uur bereik ik de herberg in Bouzais. Deze herberg wordt geëxploiteerd door de Frankische Jakobus Gesellschaft uit Würzburg. Het is nu half vijf. De hospitalier kwam zich hier aan de tuintafel aan me voorstellen. Hij heet Christian. Fransman die een beetje Engels spreekt. Pak nu m'n spullen in en ga me bij hem melden. Er is binnen wifi, ga dit logje in de loop van de avond uploaden.