In Parijs
8 augustus 2015 - Paris, Frankrijk
Wat ik al vermoedde kreeg ik gistermiddag door de oogarts bevestigd, een netvliesloslating. En niet zo'n kleintje ook. Een derde van het netvlies van het linkeroog is losgelaten. De oogarts in Chateauroux wilde er direct werk van maken door me voor een operatieve ingreep door te verwijzen naar het ziekenhuis in Limoges. Zou daar maandag al terecht kunnen. Ik stribbelde tegen. Vertelde dat ik liever in Nederland geholpen wilde worden en drong er bij haar op aan een brief op te stellen voor een oogarts in Nederland. Daar ging ze mee akkoord met het dringende advies vaart achter een verdere behandeling te zetten. Ook de assistentie bij wie ik afrekende voor het consult, wees erop vooral geen inspanningen te doen. Ik krijg een goede indruk van de Franse gezondheidszorg.
Zit nu in de trein naar Parijs dit logje te maken met branderige, nog half verdoofde ogen door de vele oogdruppels die ik gehad heb voor het onderzoek.
Anderhalfuur later. De passagiers beginnen onrustig te worden, we naderen Parijs Gare d'Austerlitz. De verdoving rond de ogen is inmiddels uitgewerkt maar de 'verdoving' ineens in een trein op weg naar huis te zitten werkt nog wel even door. Die trein had niet in augustus in Cateauroux moeten vertrekken maar in oktober in Santiago. Het houdt me voorlopig nog wel even bezig om dit inzichtelijk te krijgen, om dit woord in dit verband te gebruiken.
Het lukte gisteravond niet meer een trein naar Rotterdam te halen. Ook voor vanmorgen en het begin van de middag zaten de treinen vol. Heb nog overwogen via Lille te reizen maar had geen zin in overstapstress. Heb toch nog een kaartje eerste klas kunnen krijgen voor de Thalys van half zes. Yvon heeft thuis veel voor me geregeld. Kan me morgenochtend om tien uur 'met pyama' melden in het UMC Utrecht. De grote donkere wolk in m'n oog is gelukkig niet groter geworden.
Doorgaan naar Santiago zou doordraven geweest zijn. Had beslist tot brokken, tot gezichtsverlies geleid. Ga zeker niet aan gezichtsverlies lijden nu ik de tocht onderbreek, keer naar huis terug om m'n zicht te redden. Ga niet meer over wegen naar Compostella. De weg, de camino, leidt me naar overwegen, naar tijd tot overwegen door af en toe de ogen te sluiten hopelijk leidend tot wat inzicht.
Zit nu in de Macdo van Forum Les Halles voor koffie en wifi, ga ter afsluiting van dit deel van de camino nog een foto maken van de Tour St. Jacques, hier vlakbij.
Dank voor jullie meeleven.
Dit bericht langs deze weg, omdat jullie geen van beiden tel.bereikbaar zijn. groet en tot snel, Robbert.
das tut mir aufrichtig leid für Dich; aber die Gesundheit geht vor. Du hast einen ganz besonderen Eindruck auf uns auf dem Camino hinterlassen. Christoph und ich bedanken uns noch einmal unser immer wieder schönes Zusammentreffen mit Dir und Deine so wunderbaren Gedanken.
Mit lieben Grüßen
Christoph und Gottfried
Paetzold
Van Leobard hoorde ik vanochtend in de kerk van je noodgedwongen opgave. Een tegenslag. Allereerst wens ik je een voorspoedige genezing toe. Kracht en sterkte voor jou als ook voor je vrouw. ik heb gezien dat onze wegen aardig gelijk hebben gelopen. Groeten uit Hilversum/Duivendrecht.
Om dan toch alleen de hele gang naar dokters en ziekenhuizen te moeten afleggen vind ik knap.
Ik hoop dat alles goed komt.
Ik zal de verslagen missen maar de gezondheid gaat boven alles. Ik weet ervan.