Sezanne > Mery-sur-Seine > Troyes

Dag 29, dinsdag 14 juli, Sezanne - Saudoy - Barbonne-Fayel - Soyer - Anglure - Bagneux - Clesles - Mery-sur-Seine, 35 km.

In de nacht van maandag op dinsdag niet goed geslapen. Tot vier uur in de morgen dreunde verderop de versterkte feestmuziek. Dit alles als prelude op de Franse nationale feestdag, 14 juli, quatorze juillet. Beslist geen goed begin van de dag zo'n slapeloze nacht. En ik word nog gammeler bij de gedachte vandaag 35 km te gaan lopen bij steeds verder oplopende  temperatuur.
Na een goed ontbijt bij de schatten van zusters van De Sales toch de rugzak maar omgedaan. Om met wat minder inspanning te hoeven beginnen hebben we de via Campaniensis even gelaten voor wat ie is en een route langs een D-weg genomen. Niet meteen zwetend en zwoegend de heuvels in. We konden hierdoor zonder extra kilometers ook Barbonne-Fayel aandoen waar naar verluidt een bakker stand houdt en waar ook koffie te krijgen moest zijn. En warempel er was brood en verse! koffie; het van de route afwijken meer dan waard. 
Weer maken we voor een deel een eigen route omdat we zo langzamerhand wel weten waar de Via Campaniensis ons 'het bos in stuurt' naar de onmogelijkste paden en waar vervolgens elke markering ontbreekt.
In Soyer pauzeren we. We ontdekken een kraan in een plantsoen bij een crucifix. Er is water! Leobard wil koffie maar Tabitha en Fuffu zullen hier niet verschijnen en een derde engel mag je niet verwachten. Toch wil hij koffie, belt aan bij het huis aan de overkant. Niemand thuis. Het huis naast het plantsoen dan. Hij blijft een tijd weg en komt terug met een 'big smile' en roept: de koffie is geregeld, komt eraan. Theo en ik twijfelen. Maar dan na een kwartier, daar komt ze: onze derde engel. Daar komt ze met een kan koffie en een mand met kopjes en koekjes. Ze komt er bij zitten en schenkt ons koffie in en presenteert een koekje. Ja, vertelt ze, de kraan is er gekomen omdat veel pelgrims water bij haar kwamen vragen. En omdat haar zwager die aan de overkant woont de burgermeester is kwam die kraan er snel. Leobard is de eerste in de vijf jaar dat de route hier langs loopt die om koffie komt vragen. Nou toekomstige pelgrims, ik zeg het voorzichtig, als jullie hier langskomen en als je het heel lief aan Anny vraagt, zoals Leobard deed, komt ze misschien wel koffie met een koekje brengen.
We lopen Anglure en Bagneux voorbij en dan begint ie bij Clesles onze trouwe metgezel voor de rest van deze dag en voor morgen tot Troyes bijna de hele dag, over een lengte van 45 km.: Le Canal de la Haute Seine. Steeds rechtdoor blijven lopen en blik op oneindig, een oefening van geduld hebben van jewelste. Nu ik dit stukje hier in Troyes zit te tikken kan ik dat wel zeggen. En bovendien het was bloedheet.
Het is al laat als we in Mery-sur-Seine aankomen. De broeders Marianisten bij wie we zouden overnachten hadden door een misverstand op een persoon gerekend, plots staan er drie voor de deur. Ze stribbelen tegen. Zelf zijn ze maar met z'n tweeën en niet de jongsten meer. Toch zijn we na hun eerste weerstand welkom. Omdat er in het huis plaats is voor twee, krijg ik aan de overkant van de Seine die hier door het dorp stroomt, het hele parochie-centrum met alle faciliteiten tot mijn beschikking. En we kunnen bij deze aardige mannenbroeders ook nog aanschuiven bij de avondmaaltijd. Met een glas wijn erbij wordt het nog gezellig en laat. 

Dag 30, woensdag 15 juli, Mery-sur-Seine - Troyes, 33 km.

De broeders spreken bij het ontbijt hun waarderering uit dat we bij het ochtendgebed aanwezig waren. Dat gebeurt niet vaak, vertellen ze. Leobard vraagt de broeders Jean en Philippe om een gebedsintentie voor onderweg. Daar hoeven ze niet lang over na te denken: bid voor meer roepingen. En natuurlijk voor meer roepingen bij de Marianisten, we zijn met weinigen en de weinigen zijn op leeftijd.
Na een hartelijk afscheid gaan we op pad. De lange rechte weg langs het kanaal naar Troyes wacht om ons geduld op de proef te stellen. Onderweg komen we Thierry weer tegen. Even verderop is er een nieuw initiatief heeft hij gehoord. Een klein restaurantje. Niet veel later zitten we met elkaar aan de koffie. 
We arriveren om half zeven bij de kathedraal in Troyes. De kathedraal is gesloten, we lopen door door naar ons overnachtingsadres Maison Notre Dame en l'Isle. 
Later op de avond lopen we het centrum van Troyes in voor ons afscheidsetentje. Theo en Leobard gaan door, hebben een vrij strak schema. Ik neem zelf in Troyes een rustdag. Zou mezelf forceren en voorbijlopen als ik met hen verder zou gaan. Ligt niet aan het wandeltempo, kan ik met gemak bijbenen. Ligt al helemaal niet aan hen. Maar voel dat ze ergens op een bepaalde plaats en datum willen en moeten zijn om een bus of trein te halen. Voor mezelf is daar geen sprake van. Wat een geluk eigenlijk om op de bonnefooi onderweg te zijn. En zeker ook een geluk om Theo en Leobard ontmoet te hebben en drie wondere dagen met hen en met elkaar te zijn opgetrokken. Ik ga ze missen.

Donderdag 16 juli, rustdag Troyes.

Vanmorgen toch om kwart over zes opgestaan om beneden in de keuken een kop thee te drinken met Theo en Leobard. We nemen afscheid, buiten de poort kijk ik ze na en zwaai. Het ga jullie goed mannen. 

Vandaag vier jaar geleden overleed m'n moeder. Steek 's middags een kaarsje voor haar op in de kathedraal en ben ik gedachten bij haar.

Vrijdag 17 juli, in verband met de hitte een extra rustdag. Een dag bijboeken is geen probleem hier. In dit voormalige priesterseminarie zijn genoeg lege kamers.

Morgen vroeg op,  naar Eaux-Puiseaux 32 km verder. Kan daar weer kamperen.